บทที่ 386

แสงอรุณลอดผ่านม่านเข้ามา—นุ่มนวล, สีทอง, สงบสุข

แต่เจเดนไม่ได้รู้สึกเช่นนั้นเลยสักนิด

ความเจ็บแปลบแล่นปราดไปทั่วแผ่นหลังส่วนล่างทันทีที่เขาขยับตัว ไม่ใช่ความเจ็บปวดรวดร้าว—เป็นแค่ความปวดเมื่อยน่ารำคาญที่ถ่วงร่างกาย อันเป็นผลมาจากการอุ้มท้องลูกครึ่งหมาป่ากับครึ่งแวมไพร์ไว้ในครรภ์เดียวกัน

เขานิ่วหน้า ...